Oksijen tedavisi modern tıp pratiğinde çok yaygın bir yöntemdir ve hipoksemi tedavisinin temel yöntemidir.Yaygın klinik oksijen tedavisi yöntemleri arasında nazal kateter oksijeni, basit maske oksijeni, Venturi maskesi oksijeni vb. yer alır. Uygun tedaviyi sağlamak ve komplikasyonları önlemek için çeşitli oksijen tedavisi cihazlarının işlevsel özelliklerini anlamak önemlidir.
Oksijen tedavisinin en yaygın endikasyonu, pulmoner enfeksiyon, kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH), konjestif kalp yetmezliği, pulmoner emboli veya akut akciğer hasarı ile birlikte şokun neden olabileceği akut veya kronik hipoksidir.Oksijen tedavisi yanık mağdurları, karbon monoksit veya siyanür zehirlenmesi, gaz embolisi veya diğer hastalıklar için faydalıdır.Oksijen tedavisinin mutlak kontrendikasyonu yoktur.
Burun Kanülü
Nazal kateter, hastanın burun deliklerine yerleştirilen iki yumuşak noktaya sahip esnek bir tüptür.Hafiftir ve hastanelerde, hastaların evlerinde veya başka yerlerde kullanılabilir.Tüp genellikle hastanın kulağının arkasına sarılır ve boynun önüne yerleştirilir ve onu yerinde tutmak için kayan bir ilmik tokası ayarlanabilir.Nazal kateterin en büyük avantajı hastanın rahat olması ve nazal kateter ile rahatlıkla konuşabilmesi, içebilmesi ve yemek yiyebilmesidir.
Oksijen nazal kateter yoluyla iletildiğinde çevredeki hava oksijenle farklı oranlarda karışır.Genel olarak oksijen akışındaki her 1 L/dakika artış için, solunan oksijen konsantrasyonu (FiO2) normal havaya göre %4 artar.Bununla birlikte, dakikadaki ventilasyonu artırmak, yani bir dakikada alınan veya verilen hava miktarını artırmak veya ağızdan nefes almak, oksijeni seyreltebilir ve dolayısıyla solunan oksijenin oranını azaltabilir.Nazal kateter yoluyla maksimum oksijen dağıtım hızı 6 L/dk olmasına rağmen, düşük oksijen akış hızları nadiren burun kuruluğuna ve rahatsızlığa neden olur.
Nazal kateterizasyon gibi düşük akışlı oksijen verme yöntemleri, özellikle trakeal entübasyon ventilatörü yoluyla oksijen verilmesiyle karşılaştırıldığında, FiO2'nin özellikle doğru tahminleri değildir.Solunan gaz miktarı oksijen akışını aştığında (örneğin yüksek dakika ventilasyonu olan hastalarda), hasta büyük miktarda ortam havasını solur ve bu da FiO2'yi azaltır.
Oksijen maskesi
Nazal kateter gibi basit bir maske de kendi başına nefes alan hastalara ek oksijen sağlayabilir.Basit maskede hava keseleri yoktur ve maskenin her iki tarafındaki küçük delikler, nefes alırken ortam havasının içeri girmesini ve nefes verirken dışarı çıkmasını sağlar.FiO2 oksijen akış hızı, maske uyumu ve hastanın dakikadaki ventilasyonu ile belirlenir.
Genel olarak oksijen, dakikada 5 L'lik bir akış hızında sağlanır, bu da FiO2'nin 0,35 ila 0,6 olmasını sağlar.Su buharı maskede yoğunlaşarak hastanın nefes verdiğini gösterir ve taze gaz solunduğunda hızla kaybolur.Oksijen hattının bağlantısının kesilmesi veya oksijen akışının azaltılması, hastanın yetersiz oksijen solumasına ve dışarı verilen karbondioksiti yeniden solumasına neden olabilir.Bu sorunların bir an önce çözülmesi gerekiyor.Bazı hastalar maskenin bağlayıcı olduğunu düşünebilir.
Yeniden solumayan Maske
Tekrarlanmayan bir solunum maskesi, oksijen rezervuarlı, nefes alma sırasında oksijenin rezervuardan akmasına izin veren, ancak nefes verme sırasında rezervuarı kapatan ve rezervuarın %100 oksijenle doldurulmasına izin veren bir çek valfi olan değiştirilmiş bir maskedir.Hiçbir tekrarlı solunum maskesi FiO2'nin 0,6~0,9'a ulaşmasını sağlayamaz.
Tekrarlanmayan solunum maskeleri, çevredeki havanın solunmasını önlemek için nefes alma sırasında kapanan bir veya iki yan egzoz valfiyle donatılabilir.Nefesle verilen gazın solunmasını en aza indirmek ve yüksek karbonik asit riskini azaltmak için nefes verirken açın
Gönderim zamanı: Temmuz-15-2023